ماموران شهرداری تهران در مقابل کسانی که نان شان را از کف خیابان جمع می کنند
به گزارش یاری کالا شرق نوشت: علیرضا زاکانی، شهردار تهران گفته بود که برای ساماندهی دست فروشان به دنبال روشی نوین هستیم. اما خبری از روش های نوین نیست.
شب سه شنبه باردیگر بنرهای اجرای طرح انضباطی از تقاطع ولیعصر– جمهوری تا چهارراه ولیعصر به تیر چراغ برق نصب گردید و بامداد چهارشنبه هم مسئول شهربان شهرداری منطقه 11 به همراه نیروهای انتظامی به این خیابان آمد و اجازه بساط کردن به دست فروشان را نداد و آنها را که بساط کاسبی شان را پهن کرده بودند، تهدید کرد یا جمع کنند و بروند یا آنها بساط شان را جمع می کنند و می برند. دست فروشان اما مقاومت می کنند. اول با خواهش که نانشان را نبرند و پا نگذارند روی گلوی زن و بچه هایشان. اما مردی که نیروهای سبزپوش دوره اش کرده بودند، می گوید بساطتان را جمع کنید. صدای «نان زن و بچه ما را نبرید» را نمی شنود. پیرمرد فریاد می زند و می گوید اگر قرار باشد برای خانه و زندگی اش نان نبرد، بمیرد بهتر است. مرد اما نه صدای درخواست ها را می شنود نه فریادها را و یک کلام می گوید بساط تان را جمع کنید، دو نفر را نماینده کنید که بیایند شهرداری مذاکره. اما دست فروشانی که هرسال گرفتار مذاکرات بی نتیجه و نامه نگاری های بی سرانجام هستند، از تکرار راه های رفته خسته شده اند. حرف مرد یک کلام است، می گوید بساط را جمع کنید. زن دست فروشی می گوید چرا نماینده بفرستم، مگر مقرر است حرف های ما شنیده شود. مگر در این سال ها که طرح انضباط اجتماعی اجرائی شد کسی به درخواست ها ما جواب داد. ما اگر کف خیابان نانمان را درنیاوریم، کجا برویم.
یکی از دست فروشان می گوید زاکانی گفته است اول ساماندهی بعد جمع آوری مگر ساماندهی را اجرا کرده اید که جمع آوری می کنید. من اینجا نباشم کجا باشم؟
اما مرد دوره شده در کنار نیروهای سبزپوش انتظامی خونسرد می گوید جمع کنید بروید. دست فروشی فریاد می زند آن که می گوید چیزی برای ازدست دادن ندارد، بساط می کند و پای همه چیزش هم می ایستد. حالا مرد هم فریاد می زند می گوید که او هم بلد است فریاد بزند. یکی از دست فروشان می گوید قرار نبوده تا آخر اسفند طرح تازه ای در این منطقه اجرا شود. می گویند هنوز یگان ویژه ها با شهرداری قراردادی نبسته اند. اطلاعاتی را که می گویند، مأمور نیروی انتظامی که آنجاست رد می کند و می گوید اینها که می گویید درست نیست.
مقاومت دست فروشان برای مذاکره به علت تجربه سال 98 است. تیرماه سال 98 مدتی خبری از دست فروشان خیابان ولیعصر نبود و پلیس و نیروهای شرکت شهربان و حریم بان در هرگوشه این خیابان حضور مداوم داشتند تا از فعالیت دست فروشان جلوگیری نمایند. آن زمان 170 دست فروش در نامه ای به شورا و شهرداری خواهان تعامل مدیران شهری و دست فروشان شدند. آنها در این نامه نسبت به وضعیت معیشت دو تا سه هزار دست فروش این خیابان اخطار دادند اما نامه معترضان نتیجه ای نداشت و وضعیت منع دست فروشی در خیابان ولیعصر، تغییری نکرد، پس از گذشت چند ماه دست فروشان بی سروصدا به خیابان ولیعصر بازگشتند.
تیرماه 99 بیلبوردهای جمع آوری دست فروشان باردیگر در سطح شهر نصب گردید، حتی خبرهای غیررسمی از قرارداد میلیاردی برای ساماندهی دست فروشان این منطقه بسته شد. قراردادی که دست فروشان می گویند کاش به صورت وام به خود دست فروشان داده می شد تا آنها بتوانند وارد کسب و کار رسمی شوند و مبلغ وام را بازگردانند نه این که این مبلغ برای برخورد با آنها هزینه شود و درنهایت چون برای ساماندهی آنها چاره ای اندیشیده نشده آنها باردیگر به خیابان بازگردند.
مدتی پیش علیرضا زاکانی درباره مبحث دست فروشی در پایتخت گفته بود از یک ماه پیش هم ما به این مورد به صورت جدی وارد شده ایم و با عنایت به این که ما دوهزار و ۵۰۰ پارک و بوستان داریم، باید بخشی از این امکانات را برای این مساله در نظر بگیریم و از پارک ها به صورت چند وجهی استفاده گردد. او تاکید کرده بود که درصورتیکه مأموران شهرداری از بساط گستران در سطح معابر و خیابان ها درخواست پول کردند، این افراد می توانند با تماس با سامانه ۱۸۸۸ مراتب را اعلام کنند تا با فرد خاطی برخورد شود.
او ادامه داده بود: شهرداری به دنبال طرح نوینی است تا بتواند علاوه بر خدمت به دست فروشان از سد معبر و ایجاد مشکل در معابر و پیاده روهای شهر جلوگیری نماید.
رسانه های نزدیک به شهرداری این سخنان را سخنان شهردار انقلابی در پشتیبانی از دست فروشان توصیف کردند. مدتی بعد هم جلال بهرامی، معاون خدمات شهری شهرداری تهران از طرح دیگری درمورد ساماندهی دست فروشان سخن گفت.
او گفته برای مشاغلی مانند دست فروشی نباید رویکرد ما این باشد که همه خیابان ها و بوستان های شهر را در اختیارشان بگذاریم و آنها را دعوت به دست فروشی نماییم. ما باید بگوییم A درصد مشاغل دست فروشی را متناسب با مشاغل ثابتی که داریم، باید در شهر داشته باشیم و فقط باید اینها را ساماندهی نماییم. با مازاد آنها دیگر باید برخورد قانونی نماییم و به آنها اجازه ندهیم که در سطح شهر بیایند.
اما ظهر روز گذشته در خیابان ولیعصر همان اتفاق تکراری افتاد. موتورهای پلیس و شهربان در پیاده راه به فاصله ای 200 متری پارک شده بودند و در کنار هر موتور هم یک مأمور سبزپوش و یک مأمور شهربان با لباس قهوه ای خیابان را زیر نظر گرفته بود تا بساطی پهن نشود.
پیرمردی که سال هاست در این خیابان کار می کند، می گوید سال هاست که همین موقع می آیند سراغ ما. راه و چاره ای هم برای ما پیدا نمی کنند که بتوانیم کاسبی نماییم. منی که 68 سال سن دارم و بدنم پر از ترکش است، جانباز هستم هرسال آن طور برایم گردن کلفتی می کنند. می گویم گفته اند که مکانی آن سوی چهارراه را ساماندهی کرده اند اما دستفروشان حاضر نشده اند به آنجا بروند. دیگری مکانی را که شهرداری ساماندهی کرده است، به طویله شبیه می داند که ظرفیت پذیرش 200 تا 300 نفر دست فروش این خیابان را ندارد و غرفه ها هم به پیمانکار داده می شود و معلوم نیست که چگونه واگذار می شود.
او هم یک جمله را بارها تکرار می کند. آنها دروغ می گویند؛ هیچ کاری برای ما نمی کنند. می گوید زمانی گفتند همه دست فروشان «گل فروش» هستند و تیراندازی شده و منطقه را ما ناامن کرده ایم و دست فروشان را جمع کردند. برایمان پرونده درست می کنند؛ می گویند که مأمور زده ایم. خود قاضی وقتی می رویم ما را می فرستد که برویم وجدان قاضی قبول نمی کند که برای ما پرونده درست شود. پیرمرد از داستان های 20ساله اش در خیابان می گویند که چطور 10 نفری بر روی سرش ریخته اند و کتک خورده، بساطش را برده اند و می گوید اگر امروز همه اجناسی را که از من برده اند، به من پس بدهند همین چندسالی که زنده ام احتیاج به کارکردن ندارم. او می گوید در این چند سال که کرونا بوده، زندگی نداشته اند و زندگی را با قرض و بدهی گذرانده و حالا یک ماه باردیگر وضعیت خوب شده می گویند که باید برویم. آنها می خواهند فرصت بدهند بار عیدشان را بفروشند. می گوید کسی صدای ما را نمی شنود وقتی صدای معلم را نمی شنوند به حرف دست فروش گوش کنند، می گوید بمیرد بهتر است.
می گوید مأموران شهرداری از علی آباد به ترمینال جنوب کوچش داده اند و زمانی در ترمینال جنوب دست فروشی می کرده و مدتی هم در خیام و مولوی.
دست فروش دیگری می گوید می شود گزارش را برسانید به دست شخص خاص. او دردهای ما را بداند ما مشکل کمتری داریم. می گوید زیردستان شخص خاص اطلاعات دقیقی به او نمی دهند اگر او حقیقت را بداند این گونه با دست فروشان برخورد نمی نماید. می پرسم منظورش از شخص خاص چه کسی است؟ «شخص رئیس شهرداری» او که دستور جمع آوری دست فروشان را داده است. درباره درآمدهای میلیونی شان از این موزاییک ها که می گویند سرقفلی اش چندصد میلیون است، می پرسم. می گوید درآمدم از دست فروشی به اندازه نیاز یک روزم است. چهار سال است که مسافرت نرفته ام و توان مالی ثبت نام پسرم در یک کلاس ورزشی را ندارم، درحالی که باید همه اینها مجانی باشد. درآمد میلیونی من از موزاییک ها به همان میزان لقمه نانی است که هرروز برای خانواده ام می برم اگر درآمد میلیونی داشتم که اینجا نمی ماندم، اموالمان را می برند. خودمان را بازداشت می کنند.
در کنار حرف های پر دست فروشان، مرد مغازه داری که در تمام مدت کنارمان ایستاده می خواهد که در لابه لای حرف های نداری دست فروشان از وضعیت مغازه های این راسته هم بگوییم. این که هم مالیات می دهند، هم هزار هزینه دیگر اما مردم خریدشان را از دست فروشان می کنند تا مغازه های آنها. او می گوید حضور دست فروشان کاسبی آنها را کساد کرده است. به نظر می رسد مغازه داران این راسته یکی از معترضان حضور دست فروشان در این خیابان هستند. آن سوی خیابان هم هنرمندان تئاتر از حضور دست فروشان در این محدوده گلایه دارند و به دنبال حصارکشی اطراف تئاترشهر هستند. آنها معتقدند که حضور دست فروشان در این محدوده با فضای فرهنگی تئاتر شهر همخوانی ندارد. علیرغم این گلایه ها، خیلی از این دست فروشان اگر یک روز کار نکنند، سفره شان بی نان می ماند در این روزگار پر از سختی که به قول جوان دست فروش اگر امروز من را از خیابان جمع کنند، ماه بعد در خانه شما مجبورم اموالتان را جمع کنم. حرفی که به حقیقت آمارهای پلیس درباره افزایش سارقان ناشی و بی سابقه هم خوانی دارد.
23302
منبع: یاری كالا
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب