ما می توانیم یا راه می یابیم یا راه می سازیم
به گزارش یاری کالا قزوین محمدرضا رحمانی یکی از کارآفرینان استان قزوین است که از سال ۸۲ و در سن ۱۸ سالگی فعالیت خویش را شروع کرده است. در این سال ها از ورشکستگی تا صادرات را تجربه می کند و با همت و پشتکار مضاعف لحظه ای از پای نمی نشیند.
از همان ابتدای به علت علاقه زیاد به خشکبار در انبار یکی از فروشگاه های معروف مشغول به کار می شود تا از نزدیک تجربه کسب کند، از آنجائیکه عقیده داشته باید در هر زمینه ای تخصصی کار کند وارد عرصه تولید میوه خشک می شود.
سال ۹۰ نخستین تولیدی را با کمک دوستان و با اعتباری بالغ بر ۱۵ میلیون تومان و در تهران راه اندازی می نماید و مدیریت این شرکت ثبت شده را بر عهده می گیرد. اتفاقات تلخ و شیرین زیادی برایش می افتد؛ در ابتدای راه و بعد از یک سال به علت فشارهای زیاد و سرمایه کم ورشکست می شود و در این برهه حساس دوستانش از ادامه مسیر صرف نظر می کنند ولی این کارآفرین با قوت راه را ادامه می دهد.
با اتومبیلش مسافرکشی کرده و تمام درآمد حاصل از آنرا صرف تهیه غرفه در نمایشگاه ها می کند تا فرهنگ سازی صورت گیرد، با حضور در نمایشگاه ها تلاش می کند تا سبک استفاده از مصرف میوه خشک را در جامعه نهادینه سازد برای همین مساله در نمایشگاه های بین المللی تهران ۲۰۱۲ و نمایشگاه بین المللی اصفهان شرکت می کند. پس از چهار سال تلاش، می تواند به جایگاهی که بالاتر از سال ۹۰ داشت برسد.
سال ۹۰ مجموعه ای به نام کانون تولیدکنندگان میوه خشک با هدف حمایت و سازمان دهی تشکیل می شود و این کارآفرین مسئولیت آنرا بر عهده می گیرد، در ابتدا تلاش می کند تا روش های تولید در سرتاسر کشور یکسان باشد.
هر روز بر تعداد کارگاه های میوه خشک کشور اضافه می شود اما هیچ یک برنامه مشخصی ندارند و مانند این کارآفرین شکست می خورند این دفعه وارد میدان می شود تا به واسطه این کانون به کارگاه هایی که تجربه ندارند کمک نماید برای همین مساله کانون را به یک تشکل مردم نهاد تبدیل می کند به شخصه تمام تلاش خویش را به کار می گیرد تا کارگاه های تولید میوه خشک را حتی در دورترین نقاط کشور شناسایی کرده و مشاوره دهد تا آنان هم رشد کنند.
به گفته خودش در منطقه به ترتیب ترکیه، ایران و افغانستان پتانسیل بالایی در عرصه تولید میوه خشک دارند. وقتی می بیند تولیدات نامرغوب در کشور زیاد می شود و بازار خارج کم کم اعتماد خویش را نسبت به محصول ایرانی از دست می دهد وارد میدان می شود. از سال ۹۰ تا ۹۴ بالغ بر ۷۰ کارگاه را به تنهایی شناسایی می کند و با آموزش موفق می تواند محصول تولیدی این کارگاه ها را به حد استاندارد برساند.
تا سال ۹۷ به راه اندازی ۱۱۰ کارگاه کمک می کند؛ سال ۹۷ تلاشهای چندساله اش نتیجه می دهد و موفق می شود با ۵۰۰ میلیون تومان یک کارگاه بزرگ در تاکستان راه اندازی کند؛ بعد از آن دست به کار می شود و کارگاهی دیگر با اعتبار ۵۰۰ میلیون تومان هم در تنکابن راه اندازی می نماید.
حالا بعد از ۱۸ سال برنامه آموزشی خویش را گسترش داده و علمی تر کرده است؛ تجربیات ۱۸ ساله خویش را دسته بندی کرده و الان اغلب آموزش ها را به صورت مجازی عرضه می کند.
در تشکل مردم نهادش بازدیدهای استانی را در دستور کارش قرار داده و برای هر استان یک نماینده مشخص کرده است تا نماینده موردنظر کارگاه های کوچک استان خویش را شناسایی کند، بعد از شناسایی به صورت حضوری از کارگاه ها بازدید کرده و مشکلات را بررسی می کند. البته همه این اقدامات و فعالیت ها را با درآمد شخصی انجام می دهد بابت آن و هیچ هزینه ای از اعضا دریافت نمی نماید. حالا هم تلاش دارد تا صندوق تعاونی را تشکیل دهد تا بتوانند به اعضا تسهیلات پرداخت کنند.
این کارآفرین تا به امروز به ۱۶۰ کارگاه مشاوره تجهیز و راه اندازی داده است که از این تعداد کارگاه حدود ۶۰ کارگاه به صورت کامل فعال می باشند و در هر کارگاه به صورت متوسط چهار نفر فعالیت دارند. در کارگاه خودش در تاکستان ۱۵ مددجو کمیته امداد به صورت مستقیم و در تنکابن هم هشت نفر به صورت مستقیم مشغول هستند و ۵ نفر هم به صورت غیرمستقیم در ارتباط هستند.
این کارآفرین از هندوانه و بامیه گرفته تا کدو، صیفی جات و سبزیجات را خشک می کند، سال جاری هم شلغم، سیب زمینی و چغندر زیادی را خشک کرده است. برای تهیه مواد اولیه کشاورزانی که مازاد تولید دارند را شناسایی می کند و به جای اینکه محصول کشاورز بپوسد آنرا خریداری نموده و در کارگاه خشک می کند.
علاقه ای به برداشتن چند هندوانه با یک دست ندارد و اعتقاد دارد برای کار حرفه ای باید در یک بخش و شاخه تمرکز کرد برای همین منظور بخش صادرات را به رابطان سپرده است، این رابطان میوه های خشک شده را از او می خرند و صادر می کنند، البته تاکید دارد که تأمین کننده محصولات صادراتی است اما به صورت مستقیم صادرات نمی کند.
حرف تکراری همه تولیدکنندگان...
«عدم حمایت دولت» را حرف تکراری همه تولیدکنندگان در هر صنفی می داند و پیچیده ترین کار را گیرافتادن در بروکراسی اداری برای دریافت مجوزهایی مانند بهداشت، مالیات و حتی ثبت برند می داند. اعتقاد دارد که این بروکراسی وقتش را بیشتر از هر چیز دیگری می گیرد و باعث اتلاف انگیزه و سرمایه اش می شود.
این تولیدکننده دریافت تسهیلات با نرخ سود اندک را حق تولیدکننده می داند و می گوید تا به امروز از هیچ تسهیلاتی استفاده نکرده است و تنها نیازمند همراهی مسؤلان امر است. در سخنانش متذکر می شود که رهبر معظم انقلاب شعارهای سال را در جهت تولید انتخاب می کنند اما متأسفانه افراد کارشناس در بدنه دستگاههای اجرایی آن طور که باید عمل نمی کنند.
می گوید از مسئولین چیزی نمی خواهیم فقط کاغذبازی را کم کنند، باز هم به مشکلات سر راه هم صنفی های خودش اشاره می کند و می گوید که تعرفه آب در خیلی از کارگاه های تولید میوه خشک به صورت آزاد محاسبه می شود. در بعضی مناطق آسفالت و برخی امکانات مانند تلفن را در اختیار کارگاه قرار نمی دهند.
وی در سخنانش متذکر می شود که در دیگر کشورها به کارآفرین و تولیدکننده اهمیت داده می شود. اگر بخواهیم تولید میوه خشک قوت بگیرد جای کار بسیار است، من به جرئت می توانم بگویم در طول ۱۹ سال فعالیت و تلاش در این حوزه تنها ۱۰ درصد کار کردیم و جای کار زیادی وجود دارد.
این کارآفرین به صادرات غیرنفتی اشاره می کند و می گوید که لزوم دارد مسئولین به این بخش توجه ویژه ای داشته باشند و از تولیدکنندگان حمایت کنند.
به خاطر عشق به کشور هر کاری که از دستش برآید را انجام می دهد و امیدوار است بازدید مسئولین خروجی داشته باشد و تنها به دنبال عکس و فیلم نباشند. در تلاش است مسؤلان صدای آنها را بشنوند و مشکلاتشان رفع گردد.
منبع: yarikala.ir
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب