آیا تراریخته ها به کاهش نتایج تغییرات اقلیمی کمک می کنند؟

یاری کالا: تعدادی از متخصصان باور دارند که رشد بیشتر محصولات تراریخته مانند گندم می تواند منجر به کاهش بالاتر از ۷ درصدی انتشار گازهای گلخانه ای و نیز کاهش جنگل زدایی در کشاورزی شود.

به گزارش یاری کالا به نقل از مهر، ابزارهای بیوتکنولوژی می توانند بطور مؤثر غذاهای باکیفیت و مغذی را برای کل منطقه به ارمغان بیاورند. روش هایی مانند انباشتن ژن در توسعه محصولاتی که دارای خاصیت های فنوتیپی چند عملکردی هستند اهمیت زیادی دارند.
حسین شیرزاد، تحلیلگر مسایل حوزه کشاورزی توسعه با طرح پرسش آیا محصولات اصلاح شده ژنتیکی برای کاهش نتایج تغییرات اقلیمی و سازگاری آب و هوا مفید هستند؟ در یادداشتی اختصاصی برای مهر نوشت، ادعاهای زیادی در مورد مزایای آب و هوایی GMOs، هم از نظر مقاومت بیشتر محصولات در مقابل آب و هوای شدید و هم در کمک به گیاهان برای جذب کربن بیشتر از جو فضا وجود دارد. بعضی از متخصصان باور دارند که رشد بیشتر محصولات تراریخته مانند گندم در اتحادیه اروپا می تواند منجر به کاهش انتشارات میزان گازهای گلخانه ای در جهان شود. افزایش در GMOهای اتحادیه اروپا سبب افزایش بازده محصول می شود که به اتحادیه اجازه می دهد محصولات بیشتری را برای خود تهیه نماید. این امر می تواند منجر به کاهش انتشار گازهای گلخانه ای معادل بالاتر از ۷ درصد از انتشار گازهای گلخانه ای اتحادیه اروپا و کاهش جنگل زدایی در کشاورزی شود.
کشاورزی حداقل سه چهارم جنگل زدایی را در سرتاسر جهان بهمراه دارد و جنگلها برای پرورش حیوانات و کشت محصولاتی مانند دانه سویا پاک سازی می شوند کشاورزی حداقل سه چهارم جنگل زدایی را در سرتاسر جهان بهمراه دارد و جنگلها برای پرورش حیوانات و کشت محصولاتی مانند دانه سویا پاک سازی می شوند. مطالعه دیگری که در سال ۲۰۱۸ میلادی منتشر گردید به تأثیرات زیست محیطی محصولات تراریخته مانند ذرت، پنبه و دانه های سویا بر استفاده از آفت کش ها و انتشار CO۲ در کشورهای مختلف طی سالیان ۱۹۹۶-۲۰۱۶ پرداخت. این مطالعه، مطالعات قبلی در مورد استفاده از سوخت و سیستم های خاک ورزی یعنی آماده سازی زمین برای محصولات کشاورزی را بهمراه شواهدی در مورد تاثیر استفاده از محصولات تراریخته بر این شیوه ها ترکیب کرد.
همچنین بررسی های استفاده از آفت کش ها در سطح مزرعه و ملی را مورد بررسی قرار داد و نشان داد که استفاده از فناوری مقاوم در مقابل حشرات تراریخته و مقاوم به علف کش، سمپاشی با آفت کش ها را تا ۸ درصد کاست. درنتیجه، اثرات زیست محیطی استفاده از علف کش ها و حشره کش ها کاهش پیدا می کند. همین طور منجر به کاهش مصرف سوخت و تغییرات خاک ورزی شد که سبب «کاهش قابل توجهی» در انتشار گازهای گلخانه ای از مناطق کشت محصولات تراریخته شد. پژوهشگران با ترکیب ارقام کاهش مصرف سوخت و افزایش ذخیره کربن در خاک، گفتند که کاهش انتشار گازهای گلخانه ای معادل خروج تقریبا ۱۷ میلیون خودرو از جاده به مدت یک سال است.
یک مطالعه و مروری در سال ۲۰۱۱ نشان داد که محصولات تراریخته می توانند اثرات کشاورزی بر تنوع زیستی را به طرق مختلف کاهش دهند، مانند کاهش استفاده از حشره کش ها و افزایش عملکرد محصولات برای کاهش فشار برای تغییر زمین بیشتر برای رشد محصولات. همین طور مطالعه ای در سال ۲۰۲۱ ارتباط بین رشد محصولات تراریخته و استفاده از علف کش گلیفوسیت را با افزایش ترسیب کربن خاک در استانی از کانادا نشان داد. با این وجود، یک مطالعه متفاوت نشان داد، استفاده از علف کش سبب کاهش تنوع زیستی خاک در مزارع موز در مارتینیک، جزیره ای در دریای کارائیب شد. البته هنوز تحقیقات بیشتری برای تعیین مزایای احتمالی آب و هوا یا تأثیرات منفی مورد نیاز است.

غلات مورد تأیید تجاری و صفات تجاری آنها کدامند؟

طبق گزارشات ISAAA (سرویس بین المللی برای دستیابی به کاربردهای کشاورزی-بیوتکنولوژی) بعضی از محصولات مهم غلات مانند ذرت، برنج و گندم برای صفات تجاری ویژه آنها مورد تأیید هستند. ذرت دومین محصول زراعی تراریخته در جهان است و ایالات متحده کشت کننده و تولیدکننده عمده ذرت تراریخته است. ذرت عمدتا برای تحمل علف کش و مقاومت به حشرات اصلاح ژنتیکی شده است ذرت دومین محصول زراعی تراریخته در جهان است و ایالات متحده کشت کننده و تولیدکننده عمده ذرت تراریخته است. ذرت عمدتا برای تحمل علف کش و مقاومت به حشرات اصلاح ژنتیکی شده است. چندین ذرت تجاری GM با خاصیت های فوق الذکر درحال کشت هستند.
برنج هم مانند ذرت از نظر ژنتیکی برای تحمل علف کش و مقاومت به حشرات اصلاح شده است. برنج Liberty Link™ توسعه یافته یک رقم مقاوم به علف کش است که نخستین بار در سال ۲۰۰۰ در آمریکا تصویب گردید و بعداً سایر کشورها هم تأیید کردند. این نوع برنج به تأیید کشورهایی مانند کانادا، آرژانتین، استرالیا، کلمبیا، هندوراس، مکزیک، نیوزیلند، فیلیپین و… هم رسیده است. برنج GM مقاوم به حشرات تجاری موجود BT Shanyou ۶۳ است که سال ۲۰۰۹ توسط چین تأیید شد. یکی دیگر از برنج های GM با خاصیت مشابه در سال ۲۰۱۸ در ایالات متحده به تأیید رسید. معروف ترین برنج GM برنج طلایی است. این رقم برنج برای کشت در فیلیپین در سال ۲۰۱۸ پذیرفته شد، اما در سالیان ۲۰۱۷-۲۰۱۸، ایالات متحده آمریکا، کانادا، استرالیا و نیوزلند هم این مورد را بعنوان غذا و خوراک تأیید کردند.
گندم Roundup Ready، گونه ای مقاوم در مقابل علف کش گلیفوسیت، تنها گندم تراریخته در جهان است. در ابتدا، در سال ۲۰۰۴، حداقل ۴ کشور همچون استرالیا، کلمبیا، نیوزلند و ایالات متحده این مورد را جهت استفاده مستقیم و فرآوری بعنوان غذا تأیید کردند.

تراریخته

های روغنی و خاصیت های آنها

در بین محصولات دانه روغنی، سویا، کلزا و آفتابگردان اهمیت بیشتری دارند. سویا پذیرفته شده ترین محصول تراریخته در کل جهان است. استفاده از آن بعنوان غذا و خوراک در بالاتر از ۲۰ کشور تأیید شده است.
همچنین سویای Verdeca HB۴ یک سویای تراریخته مقاوم به استرس غیر زیستی است که در چندین کشور برای اهداف غذایی و خوراک مورد تأیید قرار گرفته است.
اصلاح ژنتیکی در کلزای آرژانتینی بیشتر بر روی تحمل علف کش متمرکز است. گلرنگ تراریخته نخست فقط برای کشت در استرالیا پذیرفته شد و در سال ۲۰۱۸ برای اهداف غذایی و خوراک مورد تأیید قرار گرفت.

مهمترین سبزیجات و میوه های تجاری تراریخته

در جهان

سبزیجات و میوه های مهم تجاری عبارتند از سیب زمینی، گوجه فرنگی، بادمجان، لوبیا معمولی، کدو حلوایی، سیب، پاپایا، آلو و آناناس. صفت اولیه سیب زمینی که برای سیب زمینی تراریخته متمرکز شد، کیفیت محصول اصلاح شده بود. چندین سیب زمینی تراریخته باکیفیت محصول اصلاح شده با ظرفیت مقاومت در مقابل بیماری مورد مطالعه قرار گرفت.
چین ۲ نوع گوجه فرنگی تراریخته را برای کشت و مصارف خانگی با تأخیر در رسیدن در سال ۱۹۹۷ و ۱۹۹۹ تأیید کرد که توسط دانشگاه کشاورزی این کشور و مؤسسه میکروبیولوژی توسعه داده شد. همین طور شرکت فناوری DNA گیاهی ایالات متحده آمریکا با کاهش دوره رشد گوجه فرنگی تراریخته دیگری تولید کرد که منجر به کاهش تولید اتیلن می شود و بنابراین رسیدن میوه را به تأخیر می اندازد.
برزیل و اندونزی همچون کشورهایی هستند که نیشکر تراریخته را کشت می کنند. برزیل کشت نیشکر تراریخته مقاوم به حشرات و استفاده از آنرا برای اهداف غذایی و خوراک از سال ۲۰۱۷ تأیید کرد برزیل و اندونزی هم همچون کشورهایی هستند که نیشکر تراریخته را کشت می کنند. برزیل کشت نیشکر تراریخته مقاوم به حشرات و استفاده از آنرا برای اهداف غذایی و خوراک از سال ۲۰۱۷ تأیید کرد. کانادا و ایالات متحده استفاده از آنرا بعنوان غذا تأیید کرده اند. از طرف دیگر، اندونزی کشت نیشکر تراریخته مقاوم به خشکی را پذیرفته و از سال ۲۰۱۱ بعنوان غذا و فرآوری محصولات غذایی مورد استفاده قرار گرفت.
سال ۲۰۰۵ چغندر قند تراریخته در استرالیا و ایالات متحده آمریکا و در سال ۲۰۰۷ در ژاپن مورد تأیید قرار گرفتند. با این وجود، استرالیا، کانادا، چین، کلمبیا، اتحادیه اروپا، ژاپن، مکزیک، نیوزیلند، فیلیپین، روسیه، سنگاپور، کره جنوبی، تایوان و ایالات متحده استفاده مستقیم از آنرا تأیید کرده اند.

اقتصاد سیاسی بین المللی سرمایه داری درحال گسترش در

GMOs

از منظر اقتصاد سیاسی، یک تکنولوژی جدید با چالش ها و اعتراض هایی روبه رو است، چونکه ورود آن طبیعتاً برنده ها و بازنده هایی را به وجود می آورد. افراد و گروه ها تلاش خواهند کرد تا توانایی خودرا برای تأثیرگذاری بر تصمیمات دولت بالا برند. اصطلاح «بیوتکنولوژی کشاورزی» به استفاده از موجودات زنده گیاهی یا اجزای آنها در توسعه، تولید و توزیع محصولات غذایی و خوراک دام اشاره دارد. برخلاف تصور غلط رایج که نوآوری امری جدید و اخیر است، بیوتکنولوژی برای هزاران سال توسط کشاورزان برای افزایش بازده محصولات استفاده شده است.
این افزایش محصول نه فقط مستلزم افزایش کمیت، بلکه بهبود کیفیت است که به پایداری عرضه مواد غذایی کمک می نماید، ازاین رو برای تأمین تقاضای غذا ضرورت دارد. بنابراین این مزایای قابل توجه، بیوتکنولوژی بعنوان روش اولیه برای درمان ناامنی غذایی مورد استفاده قرار می گیرد. این ادعا با شیوع ارگانیسم های اصلاح شده ژنتیکی (GMOs) پشتیبانی می شود، که ارگانیسم هایی هستند که DNA آنها در لابراتوار برای افزایش بیان صفات مطلوب که یکی از آنها تولید غذا است، تغییر داده شده است.
با توجه به این که ژن انتخاب شده برای اصلاح می تواند محتوای ویتامین، مواد معدنی یا اسیدهای چرب غذای اصلاح شده را افزایش یا کم کند، این باور وجود دارد که GMOs می تواند به افزایش ارزش غذایی محصول در این مورد کمک نماید. برای رفع ناامنی غذایی تراریخته ها همین طور هزینه های استفاده از نهاده های تولید را برای تولیدکنندگان کم می کنند چونکه برای تولید همان محصول به زمین، آب و آفت کش های کمتری نیاز دارند با عنایت به این که ژن انتخاب شده برای اصلاح می تواند محتوای ویتامین، مواد معدنی یا اسیدهای چرب غذای اصلاح شده را افزایش یا کم کند، این باور وجود دارد که GMOs می تواند به افزایش ارزش غذایی محصول در این مورد کمک نماید. برای رفع ناامنی غذایی GMOها همین طور هزینه های استفاده از نهاده های تولید را برای تولیدکنندگان کم می کنند چونکه برای تولید همان محصول به زمین، آب و آفت کش های کمتری نیاز دارند. بعنوان مثال، بر مبنای مطالعات کارائیبی، قیمت کالاهای اساسی مانند ذرت، چغندر و سویا تا ۳۰ درصد کاسته شده است. بنابراین، منطقی است که غذاهای GMO ارزان تر باشند که اجازه می دهد تا هدف امنیت غذایی از راه عرضه غذای مقرون بصرفه و در دسترس برای همه محقق شود.
گذار به محصولات تراریخته می تواند تولید جهانی غذا را با کارهای چند شرکت کلیدی هماهنگ کند. از نقطه نظر اقتصادی، با تشکیل پتانسیل شکست تک نقطه ای، امنیت غذایی بلند مدت را به خطر می اندازد. اگر آن شرکت شکست بخورد، محصولی که عرضه می کند برای افرادی که به آن محصول وابسته هستند در دسترس نخواهد بود. دراین میان، نگرانی هایی هم در مورد تأثیرات زیست محیطی و بهداشتی GMOها و همین طور تاثیر آنها بر روش های کشاورزی سنتی و مسایل در ارتباط با پتنت بذر و وابستگی کشاورزان به شرکتها مطرح گردیده است. دولت های کشورهای درحال توسعه به روش های مختلف به این نگرانی ها پاسخ می دهند و برخی محصولات تراریخته را بطورکامل ممنوع می کنند، بعضی از آنها استقبال می کنند و برخی دیگر تلاش می کنند بین نگرانی ها و نیازهای همه طرف ها تعادل پیدا کنند.
کشورهای درحال توسعه به آرامی قوانین مصوب را می افزایند و درها را برای پژوهش و تجاری سازی محصولات GMO باز می کنند. در حالیکه این کشورها به دنبال گسترش بازارهای صادراتی خود، بهبود شرایط زندگی داخلی و رفع ناامنی غذایی در پی درگیری ها و تغییرات آب و هوایی هستند، برخی راهکار را در محصولات دستکاری شده ژنتیکی می بینند. این امر به احتمال زیاد بحث های شدید را در مورد بیوتکنولوژی گسترش می دهد، چونکه GMOها در خط مقدم سیاستهای غذایی و کشاورزی در کشورهای درحال توسعه قرار می گیرند و در مواردی که قوانین جدید یا درحال ظهور برای تأیید استفاده از GMOs وجود دارد، یک یا چند شرکت وجود دارد که به دنبال تأیید برای بذر خود هستند.
بحث کلیدی عرضه شده توسط شرکتها اینست که بهبود عملکرد و کاهش هزینه های تولید می تواند به کشاورزان خرده مالک و بازارهای صادراتی کمک نماید. در کشورهای درحال توسعه که به دنبال رشد اقتصاد خود هستند، چنین استدلال هایی بطور رو به ازدیادی حامیانی را به خود جلب می کنند.
در آسیای جنوب شرقی GMOها بعنوان ابزاری برای رویارویی با ناامنی غذایی درحال رشد مورد حمایت قرار گرفته اند. کشورهای آفریقایی بطور دقیق تر موضوع اصلی این بحث محوری شده اند، چونکه خیلی از بخش های این قاره در معرض خشکسالی یا درگیری های داخلی هستند که می تواند منجر به قحطی یا شرایط نزدیک به قحطی شود.
بحث GMO همین طور در مناطقی که با چالش های زیست محیطی روبه رو هستند هم برجسته است؛ این شامل آسیا و اقیانوسیه می شود، جایی که زمینهای قابل کشت به سبب افزایش بلایای طبیعی و افزایش سطح دریاها به سرعت درحال تغییر هستند. کشورهایی مانند کامبوج، چین، اندونزی، تایلند و فیلیپین طیف وسیعی از نگرش ها را نسبت به محصولات دستکاری شده ژنتیکی در بر می گیرند و مناطقی مانند آمریکای لاتین که از سال ۲۰۱۶ تقریبا ۴۵ درصد از محصولات بیوتکنولوژی را در سرتاسر جهان به خود مختص کرده است.
طبق خدمات بین المللی برای دستیابی به کاربردهای کشاورزی-بیوتکنولوژی، هم اکنون برای تأثیراتی که تغییر آب و هوا بر توانایی آنها برای رشد مواد غذایی در آینده خواهد داشت آماده می شوند. علی‌ای‌حال در سراسر جهان، کشورهای درحال توسعه طیفی را از آغوش باز نسبت به GMO تا خصومت آشکار را پوشش می دهند. ملاحظات عرضه شده توسط هر دولت به شدت متناسب با نیازهای محلی، اقتصاد و ادراک عمومی است. آن چه از بررسی طیف نگرش ها مشخص است، وقتی صحبت از نقش GMOs در کشورهای درحال توسعه به میان می آید، رویکرد یکسانی برای همه وجود ندارد.

پیشگامان پذیرش فناوری تراریخته ها

در منطقه آسیا و اقیانوسیه، فیلیپین بعنوان پیشگام در پذیرش فناوری GMO در کشورهای درحال توسعه درنظر گرفته می شود. نخستین محصولات GMO که در آسیا کاشته شد، سال ۲۰۰۲ در فیلیپین بود. ذرت اصلاح شده ژنتیکی محصول غالب در کشور است، به صورتی که ۶۵ درصد از کشاورزان ذرت، گونه های GMO را انتخاب می کنند و انتظار می رود همکاریهای بخش دولتی و خصوصی منجر به تجاری سازی برنج طلایی و گونه های GMO پنبه، بادمجان و پاپایا شود.
فیلیپین اغلب بعنوان نمونه ای از میان کشورهای جهان استفاده می شود که چطور پذیرش GMOs می تواند درآمد کشاورزان را در یک کشور درحال توسعه بهبود ببخشد. متخصصان مطالعه ای را در مورد مزایای اقتصادی استفاده از ذرت تراریخته در ایالات متحده انجام دادند و دریافت که ذرت تراریخته ۶.۸ میلیارد دلار ارزش اضافی به وجود می آورد این بدان معناست که کشاورزان ذرت کار، از آفت کش های کمتری در مزارع ذرت خود استفاده می نمایند.
یکی از موفق ترین محصولات تراریخته که اغلب نادیده گرفته می شود، پاپایای تراریخته مقاوم به حشرات در هاوایی است. در اوایل دهه ۱۹۹۰، ویروس لکه حلقه تقریبا تمام تولید پاپایای هاوایی را آلوده کرده بود و سبب شد تولید از ۵۸ میلیون پوند در سال ۱۹۹۳ به ۳۵ میلیون پوند فقط در ۵ سال بعد کاهش پیدا کند. این کاهش تولید ۱۷ میلیون دلار در سال ارزیابی شده است. پاپایای مقاوم به ویروس اصلاح شده ژنتیکی سبب شد که تولید هاوایی به حالت عادی بازگردد، چونکه تقریبا همه تولیدکنندگان پاپایا از پاپایای تراریخته استفاده کردند.
یکی از با اهمیت ترین مزایای اقتصادی شناسایی شده از تجاری سازی محصولات تراریخته، استفاده از پنبه تراریخته در هند است. خانواده های مزرعه دار آنجا شاهد افزایش ۱۳۴ درصدی درآمد خانوارشان بوده اند. در چین، پنبه تراریخته درآمد سالانه کشاورزان را ۵۰۰ دلار آمریکا در هکتار افزایش داد یکی از با اهمیت ترین مزایای اقتصادی شناسایی شده از تجاری سازی محصولات تراریخته، استفاده از پنبه تراریخته در هند است. خانواده های مزرعه دار آنجا شاهد افزایش ۱۳۴ درصدی درآمد خانوارشان بوده اند. در چین، پنبه تراریخته درآمد سالانه کشاورزان را ۵۰۰ دلار آمریکا در هکتار افزایش داد. در بورکینافاسو، کشاورزان پنبه تراریخته ۸۰ دلار آمریکا در هکتار بیشتر از کشاورزان پنبه غیرتراریخته دریافت نمودند. در فیلیپین، کشاورزان ذرت تراریخته درآمد خالص سالانه ۶۰۰ دلار آمریکا در مقابل ۴۰۰ دلار آمریکا برای کشاورزان ذرت غیر تراریخته دارند.
مزایای زیست محیطی محصولات تراریخته ناشی از کاهش کاربردهای شیمیایی است. در هند، کشاورزان پنبه ۵۰ تا ۶۰ درصد محصول خودرا به سبب هجوم حشرات از دست می دهند. کسانیکه پنبه تراریخته تولید می کنند، آفت کش ها را برای کنترل حشرات تا ۴۱ درصد کاهش داده اند. کشاورزان پنبه کار در چین به طور معمول در هر فصل برای کنترل حشرات در مزارع ۳۰ بار این مزارع را سم پاشی می کردند. این استفاده با محصولات تراریخته حدود ۹۰ درصد کاسته شده است.
سلامت انسان هم بعد از پذیرش محصولات تراریخته مزایای بسیار زیادی را تجربه کرده است. بیشتر کاربردهای شیمیایی در کشورهای درحال توسعه توسط کشاورزانی به انجام می رسد که در مزارع با پیراهن های آستین کوتاه قدم می زنند، گاهی اوقات با پای برهنه، مواد شیمیایی را از کوله پشتی می پاشند. مطالعه استفاده از مواد شیمیایی با کشاورزان پنبه تراریخته در هند نشان داد که موارد مسمومیت با آفت کش ها ۲.۴ تا ۹ میلیون مورد در سال کاهش پیدا می کند.
نتایج مشابهی در بورکینافاسو مشاهده شد که در آن تخمین زده می شود که پنبه تراریخته منجر به ۳۰ هزار مورد کمتر مسمومیت با آفت کش ها در سال می شود. مطالعه ای در مورد پذیرش ذرت تراریخته در آفریقای جنوبی نشان داد که کشاورزان زن غالب پذیرندگان هستند و آنها ۱۰ تا ۱۲ روز کمتر در فصل را در زیر نور آفتاب داغ به مبارزه با علف های هرز می گذرانند.

1404/06/07

13:08:55

0.0 / 5

تگهای خبر: ابزار , ارز , اقتصاد , بازار

این مطلب یاری کالا را می پسندید؟

(0)

تازه ترین مطالب مرتبط

نظرات بینندگان در مورد این مطلب

نظر شما در مورد این مطلب

نام:

ایمیل:

نظر:

پرسش:

= ۹ بعلاوه ۳