مصائب تولید در زمین مین گذاری شده!
مرکزی می گوید با تولیدکنندگان آلمانی رقابت می کرده ولی در کمال تعجب کارش به جایی کشیده که کارخانه اش را رها کرده و فرار کرده است!
این حکایت یکی دو نفر نیست، متاسفانه خیلی از تولیدکنندگان در کشورمان چنین سرنوشتی را تجربه کرده و می کنند. سال ۱۴۰۰، از طرف مقام معظم رهبری بعنوان سال تولید، پشتیبانی ها و مانع زدایی ها نامگذاری شد، اما نیمی از سال قبل است و هنوز تولید نه فقط پشتیبانی چندانی را به چشم ندیده، بلکه از رفع موانع هم خبر چندانی نیست.
هر روز در گوشه و کنار کشور تولیدکننده ای از انواع و اقسام موانع پیش روی تولید گلایه می کند یا اصلا عطای تولید را به لقای موانع پیش روی آن می بخشد و به کل بساطش را جمع می کند، در این میان متاسفانه مسئولان امر با دلیلهای مرتبط و غیرمرتبط شرایط را توجیه می کنند.
درست است که در واقع، در بهار ۱۴۰۰، کشور در گیر و دار انتخابات ریاست جمهوری بود، اما به هر روی مباحث اینچنینی نباید روند تولید را مختل کند، بعد از انتخابات نیز موضوع تغییر کابینه و انتخاب وزرا پیش آمد و عملا شش ماه از سال "تولید، پشتیبانی ها و مانع زدایی ها" با موانع برای تولیدکنندگان گذشت و فقط شش ماه باقی مانده است که تا وزرا سوار کار شوند، اساسا به این شش ماه هم نمی توان امیدوار بود.
یکی از تولیدکنندگان با سابقه کشور در گفت و گو با ایسنا، با اشاره به اینکه ۵۵ سال در صنایع پزشکی، دارویی و خودرویی بعنوان یک ایرانی رقیب تولیدکنندگان آلمانی بودم، اظهار نمود: با وجود سابقه بسیار زیاد در حوزه تولید، در اواخر سال ۱۳۹۱، متاسفانه مجبور شدم کارخانه تولیدی ام در صنعت پزشکی و دارویی و صنایع دقیق خودرو را در نظرآباد کرج تعطیل کنم.
کارخانه را رها کرده و فرار کردم/مشکل ایران، مدیریت است
محمد عسکری با اشاره به اینکه در حقیقت کارخانه را رها کرده و فرار کردم، خاطرنشان کرد: در تمام سال هایی که در حوزه تولید فعالیت داشتم با موانع بسیاری روبرو شدم، اما بعد از آنکه مجبور به تعطیلی کارخانه خود شدم، به این نتیجه رسیدم که مشکل ایران، تنها در مدیریت است، بنابراین در طول چهارسالی (۱۳۹۱ با تعطیلی کارخانه)، که از صنعت کشور دور بودم، چهار جلد کتاب با عنوان کشکول مدیریت نوشتم.
وی با اشاره به اینکه کتاب هایی که در رشته مدیریت ترجمه و در دانشگاه ها تدریس می شود، در ایران کاربردی ندارد چونکه علم غرب از ما جلوتر است و اساسا نوع و دانش مدیریت آنها برای ایران کارایی ندارد، اظهار داشت: با عنایت به وجود مشکلات مدیریتی در کشور به سمت نگارش این چهار جلد کتاب رفتم و در حقیقت این تعطیلی دریچه ای جدید را به روی من باز کرد.
فروش خانه، برای پرداخت حقوق کارگر/۱۰ سال مستاجر بودم
عسکری با تکیه بر این که مسلما تولید فراز و نشیب بسیاری دارد و اساسا هر تولیدکننده ای این سختی ها را به جان می خرد، اضافه کرد: در حوزه تولید بی مهری ها بسیار است، بعنوان مثال در قراردادهای کاری عنوان می شود، ۶۰ روز بعد از تولید و تحویل قطعات، هزینه پرداخت می شود، اما بارها تجربه کردم که این ۶۰ روز تا ۳۶۰ روز به طول می انجامد. در یکی از قراردادهای کاری خودم، که پرداخت مبلغ آن یک سال به طول انجامید، طرف قرارداد اعلام نمود که بجای هزینه قطعات ساخته شده، کامیون می دهیم.
وی با اشاره به اینکه حقوق کارگرانم را پرداخت نکرده بودم و بنابراین مجبور شدم به دریافت کامیون در ازای مبلغ قرارداد راضی شوم، اضافه کرد: وقتی برای تحوریل گرفتن کامیون رفتم بجای کامیون حواله کامیون دریافت کردم و زمانی که پا را از درب کارخانه بیرون گذاشتم، دلالان حواله را ۲۰ میلیون تومان زیر قیمت خریدند و عملا در همان لحظه ۲۰ میلیون تومان خسارت دیدم.
وی با اشاره به اینکه در حقیقت این رفتارها در حق تولید کننده جفاست، اظهار نمود: برای سرپا ماندن کارخانه ام در کرج و پرداخت حقوق شب عید کارگران، خانه ام را فروختم، در همان سال(دهه ۸۰)، از ایران خودرو ۱۰۰ میلیون تومان طلبکار بودم و از آنجاکه وعده پرداخت بدهی بعد از عید را به من داده بودند، خانه ام را برای پرداخت حقوق فروختم ولی فروختن همان و مستاجر ماندن همان! عملا ۱۰ سال مستاجر ماندم و در نهایت تحت تاثیر فشارهای بسیار زیاد در حوزه تولید، چند میلیارد کارخانه، تجهیزات، ابزار و ماشین آلات را برای فروش گذاشتم و به خریدار گفتم فقط رقمی به من بدهید که بتوانم خانه بخرم تا حداقل در دوران پیری مستاجر نمانم.
نام گذاری هایی که در حد شعار مانده اند/امراض حاصل از نان بی کیفیت
عسکری تصریح کرد: این رفتارها بریدن تولیدکننده از دنیای تولید را به دنبال دارد، متاسفانه نام گذاری های سال فقط در حد شعار باقی می مانند.
وی ضمن اشاره به این که بعد از تعطیلی کارخانه خود در نظرآباد کرج به تفرش بازگشتم و از آنجاکه نمی توانستم بیکار و دور از تولید باشم، باز هم به عرصه ای دیگر از تولید وارد شدم. بعد از چهار سال با عنایت به تجربه کاری خود در صنعت پزشکی و دارویی، به این نتیجه رسیدم که این حجم مصرف دارو در کشور عموما برای درمان امراض خاصی است که بخش عمده ای از آن از نان نشات می گیرد.
این تولید کننده ضمن اشاره به این که مشکل امروز جامعه ما که سایه سنگینی بر زندگی مردم انداخته است، به استفاده از نان بی کیفیت برمی گردد، اظهار داشت: بیشترین میزان مصرف دارو برای درمان بیماری هایی چون فشارخون، چربی، مشکلات مفصل، سرطان ها، گوارش و روده و... است و این بیماری ها بصورت عمده به مصرف نان باز می گردد، درواقع مردم را عادت داده اند که نان باید سفید و ارزان باشد و همین ارزان بودن محصولات آنهم به هر قیمتی، بلای جان جامعه شده است.
آرد نباید در کیسه پلاستیکی بسته بندی شود
وی بیان نمود: ۱۰ سال بر روی نان و تغذیه مردم کار کردم، کارگاهی مبتنی بر تحقیق و توسعه راه انداختم و با تعریف فرآیند ای کامل، امروز ۴۰ نوع نان مفید و شیرینی اصیل ایرانی را تولید می کنم. وجه تمایز این نان با دیگر نان ها این است که نانی به معنای واقعی تولید می شود، آردی که امروز در نانوانی ها دیده می شود، هیچ جانی ندارد، نشاسته کامل است در حالیکه نان باید نیاز بدن را تامین کند، بر همین مبنا با نگاهی به تامین نیاز بدن بوسیله نان، فرآیند ای درست را دنبال می نماییم. گندمی که از کشاورز خریداری می شود باید قهوه ای و فاقد هر گونه سن زدگی باشد. ما بعد از خرید گندم، در کارخانه آن را بوجاری می نماییم و به میزان مصرف و نیاز روزانه بوسیله آسیاب سنگی آرد تولید می نماییم.
عسکری اضافه کرد: آرد گندم نباید به هیچ عنوان در گونی پلاستیکی بسته بندی شود، آردی که در این نوع گونی بسته بندی می شود، اگر برای مثال ۴۰ کیلوگرم وزن دارد، بعد از دو روز ۳۷ کیلوگرم می شود چون با ماندن در گونی پلاستیک رطوبت خودرا از دست می دهد، از طرفی دپوی آردهایی که در گونی پلاستیکی بسته بندی شده اند، به علت وجود رطوبت، گرفتار قارچ و کپک پنهان می شوند که تحت تاثیر حرارت و آتش از بین نمی رود و در حقیقت برای سلامت مردم بسیار خطرآفرین است.
نان، رنگ طلایی می خواهد نه نام طلایی
وی با تکیه بر این که در زمینه سلامت انسان، بهداشت حرف اول را می زند و مسلما در نبود بهداشت نمی توان سلامت جامعه را تامین کرد، اضافه کرد: نان های تولیدی کارخانه از یک دقیقه تا ۲۴ دقیقه در تنور مراحل پخت را طی می کنند تا پخت آنها کامل شود. در این کارخانه نانی که مراحل پخت کامل را طی نکرده باشد اساسا به دست مردم نمی رسد.
وی با اشاره به اینکه اگر برای سلامت مردم اهمیت قائل باشیم، باید به تغذیه درست آنها دقت کنیم که تحقق تولید آن طبیعتا هزینه بیشتری را نسبت به نان های معمول نیاز دارد، اظهار داشت: نان نام طلایی نمی خواهد رنگ طلایی می خواهد، باید نان کامل بدون افزودنی، بدن جوش شیرین، جوهر قند و جوهر لیمو و دیگر آلودگی ها را تولید کرد که این فرآیند در کارخانه دنبال می شود.
مدیر کارخانه نان سنتی پیران رستاک ناب با اشاره به اینکه مردم تسلیم هستند و آنچه در بازار عرضه می شود را تهیه می کنند و من هم به شخصه به علت این که تخصص خاصی در زمینه تغذیه نداشتم تا اوایل دهه ۹۰ همان نانی که در بازار عرضه می شد را تهیه می کردم، اضافه کرد: امروز مردم باید برای سلامت خود هزینه کنند، حدود ۵۸ درصد نان های موجود، بعد از مصرف دفع می شود ولی نانی که با اعمال تمامی تمهدیدات لازم و بعد از گذشتن از مراحل کامل پخت به دست مردم می رسد، هیچ نوع ضرر و دور ریزی ندارد و در بدن انسان سریعا جذب شده و برای مصرف سالمندان و نوجوانان بسیار مفید می باشد. فقط ۵ درصد این نان ها بدلیل پخت کامل و محتوای سرشار از انواع ویتامین های طبیعی بعد از عبور از مسیر دستگاه گوارش دفع می شود و در حقیقت این نان ها به تنهایی یک غذای کامل هستند.
تولید، تحول در تفکر می خواهد/گرفتار سنگ اندازی هستیم
وی با اشاره به اینکه باید تغییرات اساسی در تفکرات تولیدی کشور ایجاد کرد، اظهار داشت: امروز که روزبروز بر قیمت همه اقلام افزوده می شود، یک نوع نان تولیدی را هشت هزار تومان ارزان کرده ایم که مردم از آن استقبال کنند. در دیگر کشورها، کارخانجات با همه وجود حمایت می شوند، اما در کشور ما دائما در راه تولید سنگ اندازی می شود، مگر یک تولیدکننده چقدر توان و تاب و تحمل دارد؟ کارخانه ای که ۱۰ سال برای آن تحقیق و بررسی داشتم و امروز بازار خودرا به دست آورده و تولیدی کامل و سالم دارد را بعد از سه سال که در تفرش فعال بود، به آشتیان منتقل کردند و هر روز باید مسیر تفرش تا آشتیان را طی کنم تا به محل کار برسم، از طرفی هر روز با نامه هایی از سازمان صمت استان مواجه هستم که اعلام می کنند شاکی دارید!
عسکری اظهار داشت: من تمام کارخانه را با علم و بررسی خود راه اندازی کردم، چیزی از کسی نمی خواهم و بازار خودرا دارم اما هر روز با سنگ جدیدی در راه حرکت مان مواجه می شویم هرچند این رفتارها را نمی توان سنگ اندازی دانست بلکه در واقع، مسیر مین گذاری شده است و اگر پای خودرا روی هر کدام از این مین ها بگذارم فلج می شوم.
این تولیدکننده با تکیه بر این که تولید حامی می خواهد، اظهار نمود: هر روز یک بهانه ای می آورند که چرا نان کامل تولید می کنید؟ ما تلاش می نماییم با استفاده از گندم عالی و آرد کامل، نانی باکیفیت به دست مردم برسانیم ولی دید برخی افراد اینطور است که بطورمثال از یک پارچه گران قیمت، یک کیسه تولید کنند که داخل آن نخود بریزند، در حالیکه تولید یک محصول بی کیفیت از مواد اولیه باارزش جفا در حق کشور و مردم است.
به گزارش یاری کالا به نقل از ایسنا، این روزها که دولت سیزدهم تازه کار خودرا شروع کرده است، باید ایده های جدید و راهکارهای اثربخشی برای پشتیبانی از تولید و تولیدکنندگان داشته باشد، تولیدکنندگانی که با سرمایه شخصی، بدون وابستگی به دولت، مسیری برای بهبود شرایط اقتصادی و تولید باز می کنند و شاید کمترین کمک دولت به آنها برداشتن موانع از مسیرشان باشد تا شاید برای یکبار هم که شده شعار سال را به معنای واقعی محقق شود.
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب