دزدی های سریالی مجسمه هایی كه غیب شدند
به گزارش یاری کالا ایسنا نوشت: مجسمه یکی از المان های مهم در زیباسازی شهری و گاه حکم شناسنامه را برای یک منطقه دارد؛ اثری که با حضورش می تواند نقش مهمی در فرهنگ سازی و چیدمان فضای شهری داشته باشد. متاسفانه در سالهای گذشته مجسمه های بسیاری در فضاهای شهری نصب شده اند که اغلب بسته به ارزش متریالی که در آنها به کار رفته است و گاه به لحاظ ارزش هنری به سرقت رفته اند. به همین جهت سازمان زیباسازی شهرداری از یک مقطع زمانی به بعد تصمیم گرفت جنس عمده آثار شهری از فایبرگلاس باشد تا سارقان بسته به جنس اثر برای سرقت آن وسوسه نشوند؛ با این همه هستند هنوز آثاری قدیمی که با فلزهای گرانبها ساخته شده و از ارزش مادی و هنری بسیار برخودارند.
در آذر ماه سال ۱۳۸۷ با بیان خبر سرقت برخی از مجسمه های پایتخت، تهدیدی به نام دزدیده شدن این آثار، به شکلی جدی تر از قبل نمایان شد؛ مجسمه هایی که خیلی از آنها بعد از ناپدید شدن، هیچ گاه سرنوشت شان مشخص نشد. تا اردیبهشت ۱۳۸۹ تعداد مجسمه های دزدیده شده به ۱۲ مورد رسید؛ مجسمه هایی که وزن بعضی از آنها حدود ۷۰۰ کیلوگرم بود و با عنایت به حجم و وزن این گونه آثار، عموما این سوال ایجاد می شد که سارقان چگونه می توانند بدون جلب توجه و به سادگی چنین آثاری را از جا کنده و جابه جا کنند؟! در ۲۱ اردیبهشت ماه سال ۸۹ خبری به نقل از سازمان زیباسازی شهرداری منتشر گردید در خصوص اینکه از مجموع مجسمه های دزدیده شده، چهار مجسمه شامل سردیس نواب صفوی، سردیس دانته، مجسمه ابوسعید ابوالخیر و سردیس اقبال لاهوری برای بازسازی یا اصلاح جمع آوری شده اند اما دو روز بعد سخنگوی شهرداری تهران با تکذیب این خبر، آنرا «بازی با افکار عمومی» عنوان نمود. مجسمه ستارخان اثری از شهریار ضرابی واقع در خیابان ستارخان، مجسمه باقرخان از شهریار ضرابی واقع در خیابان شهرآرا، مجسمه صنیع خاتم از حمید شانس واقع در پارک ملت، مجسمه زندگی از فاطمه امدادیان و مجسمه ای از محمد مددی واقع در خانه هنرمندان ایران، مجسمه استاد شهریار از علی قهاری در نزدیکی تئاتر شهر، دو مجسمه از دکتر شریعتی در پارک شریعتی از حمید شانس، مجسمه مادر و فرزند از هژیر ابراهیمی در شهرک غرب، مجسمه ابن سینا از عذرا عبدالنبی در پارک بهجت آباد، مجسمه گوساله در دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران، مجسمه برنزی از روح الله شمسی زاده در پارک استقلال تهران همچون آثار به سرقت رفته در این سال ها هستند. البته در دو دهه اخیر سرقت مجسمه ها تنها به پایتخت محدود نبوده است. سال ۹۶ خبری منتشر گردید در خصوص این که شهردار شیراز به مناسبت محرم تندیسی به نام میدان نذری افتتاح کرد؛ اما سه روز پس از افتتاح، دیگ مسی میدان به سرقت رفت! سال ۸۶ هم مجسمه شیخ بهایی اثر مرتضی نعمت اللهی در خیابان چهارباغ توسط افرادی سودجو با هدف ذوب و فروش برنز مورد استفاده در مجسمه سرقت شد که خوشبختانه با مبادرت به موقع نیروی انتظامی این مجسمه به جای اصلی خود بازگشت. سال ۹۸ هم بخشی از تندیس تقدیس اثر پرویز تناولی مجسمه ساز و نقاش کشور واقع در جنب ساختمان شهرداری مرکزی اصفهان دزدیده شد که بعد از یک سال سارقان آن هم پیدا شدند. البته سرقت مجسمه های تناولی به همین جا ختم نشده بود؛ چونکه بعدها توسط خود تناولی اعلام گردید که چهار مجسمه از هفت مجسمه کودکان در حال بازی از این هنرمند در پارک دانشجو هم به سرقت رفته است. اواخر تابستان سال ۹۸ بود که با سرقت سردیس قیصر امین پور در بلوار سعادت آباد، پرونده سرقت مجسمه ها در تهران بار دیگر باز شد. پیش از این هم مجسمه ای از حسین علی عسگری سازنده این تندیس، به سرقت رفته بود که این مجسمه ساز در آن زمان درباره سرقت اثر خود به ایسنا اظهار داشته بود: «این اثر را در سال ۸۰ در محله صادقیه نصب کرده بودیم که در سالهای ۸۶ یا ۸۷ گم شد. این اثر هم با برنز ساخته شده و نزدیک ۴۰۰ کیلو وزن داشت. درواقع آن قدر بزرگ بود که قابل بردن نبود. نمی توانم دزدیده شدن چنین کاری را درک کنم!» با سرقت مجسمه قیصر امین پور، مجتبی موسوی، معاون وقت فرهنگی و هنرهای شهری سازمان زیباسازی شهر تهران گفته بود که امیدی به پیدا شدن مجسمه نیست، چونکه مجسمه های برنزی دزدیده شده به سرعت آب می شوند. به قول او، مجسمه قیصر امین پور از جای خود کنده شده بود؛ چنان که استراکچر فلزی داخلی مجسمه از خود مجسمه جدا شده بود. چگونگی کندن آن و این که با پتک انجام شده بود یا ابزار دیگر قابل فهم نبود ولی با عنایت به آنکه مجسمه از استراکچر آن جداشده بود، حدس می زدند که مجسمه کنده شده است. با این وجود ۱۴ مهر ماه همان سال فرمانده یگان حفاظت شهرداری تهران خبر کشف سردیس قیصر امین پور را اعلام نمود. البته در همان زمان سازنده اثر و اداره حجم سازمان زیبا سازی شهری از پیدا شدن این اثر اظهار بی اطلاعی کردند که جای تعجب داشت. درواقع علی عسگری به ایسنا اظهار داشت: «من بی خبرم و اتفاقا نسخه جدیدی از این اثر را ساخته ام که در حال نصب است ولی اگر واقعا پیدا شده باشد خیلی خوب است؛ چونکه این اثر با برنز ساخته شده و اعتبار و ارزش خاصی دارد. البته مجسمه های دیگر هم اعتبار هنری خاص خویش را دارند و اینکه جنس اثر چیست خیلی تفاوتی ایجاد نمی کند، ولی مجسمه برنزی، اثری ماندگار است و ارزش بالایی دارد.» در همین راستا و با افزایش تعداد سرقت های مجسمه های شهری، سازمان زیباسازی شهرداری از جایی به بعد تصمیم گرفت جنس آثار بعدی را از فلزات پرارزش انتخاب نکند؛ این آثار اغلب از فایبرگلاس ساخته شدند که آن هم اثر را صدمه پذیر می کند. مانند سرنوشت تلخی که دو سال قبل برای مجسمه جلال آل احمد شاهد بودیم و در اتفاقات آبان سال ۹۸ این مجسمه کاملا در آتش سوخت! با این همه، همچنان مجسمه های قدیمی در سطح شهر نصب شده اند که از جنس برنز هستند و می توانند نظر سارقان را به خود جلب کنند؛ همانند اتفاقی که چند روز پیش برای مجسمه «فرهاد قفل زن» واقع در تئاتر شهر رخ داد و سارقان قصد دزدیدن کلید این اثر از ساخته های پرویز تناولی را داشتند. البته سرقت مجسمه های شهری تنها به ایران مربوط نمی گردد، بلکه در تمام دنیا شاهد سرقت مجسمه های نصب شده در سطح شهر هستیم. دزدیده شدن مجسمه مرلین مونرو واقع در بولوار هالیوود، مجسمه های یادبودی از چرچیل واقع در میدان پارلمان»و همینطور خیابان «یو بون» لندن، مجسمه ای پرارزش از فرشته میکائیل در روستای اورشولت و مجسمه ویلیام مک کینلی، بیست و پنجمین رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا از حزب جمهوری خواه هم از نمونه های خارجی این اتفاق دردناک برای آثار هنری به حساب می آید. ۲۵۵۷
منبع: yarikala.ir
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب