ماجرای دهكده محو شده در ژاپن روایتی از تلاش ۱۵ نفر برای نجات كسن
در 11 مارس 2011 هنگامی که یک زمین لرزه و سونامی فاجعه بار در ساحل ژاپن رخ داد، بیش از 200 نفر از ساکنان روستای کسن، در استان ایواته کشته شدند. به جز دو مورد از 550 خانه، همگی ویران شدند.
الهه جعفرزاده: در ۱۱ مارس ۲۰۱۱، وقوع یک زمین لرزه و سونامی روستای باستانی «کسن» ژاپن را بطور کلی نابود کرد. در یک دهه گذشته، گروه کوچکی از بازماندگان، با شهامت اهتمام در بازسازی جامعه ی آن روستا داشتند، اما واقعیتی تیره و تار گریبان گیر آنها بود: این پوچی برای همیشه ماندگار است.
دهکده کسن در کشور ژاپن، در طول قرن ها، میزبان اتفاقات بسیاری بوده است؛ جنگ و طاعون، کاشت و برداشت برنج، کاشت و قطع درختان.
بعد آن موج آمد، زمان متوقف گردید و این روستا به تاریخ پیوست.
در ۱۱ مارس ۲۰۱۱ هنگامی که یک زمین لرزه و سونامی فاجعه بار در ساحل ژاپن رخ داد، بیش از ۲۰۰ نفر از ساکنان روستای کسن، در استان ایواته کشته شدند. به جز دو مورد از ۵۵۰ خانه، همگی ویران شدند.
پس از عقب نشینی سونامی، تقریباً همه کسانی که زنده مانده بودند فرار کردند. آنها دارایی های نابود شده خود، مقبره نیاکان خود و سرزمینی را که اجدادشان برای چندین نسل زراعت کرده بودند، رها کردند و گریختند.
اما ۱۵ نفر از ساکنان، حاضر نشدند کسن را ترک کنند و قول بازسازی آنرا دادند. از سال ۲۰۱۱، هیروکو ماسوایکه، عکاس نیویورک تایمز، دو بار در سال به روستا سفر کرده است تا ماموریت بازماندگان برای بازسازی شهرشان را ثبت کند.
ناوشی ساتو ۸۷ ساله، چوب بُر و کشاورزی که پسرش را در اثر سونامی از دست داد، اظهار داشت: «اجداد ما از هزار سال پیش در این روستا زندگی می کردند. آن زمان ها نیز فاجعه هایی رخ داده و مردم ماندند تا خسارات را جبران کرده و شهر را بازسازی کنند. من احساس تعهد می کنم که آنچه را اجدادم آغاز نموده اند ادامه دهم و نمی خواهم شهر خودرا از دست بدهم.»
بسیاری از باقی ماندگان، همچون آقای ساتو، ماه ها بدون برق و آب زندگی کردند. آقای ساتو به مدت یک سال کمپ زد و در کنار باقی مانده ساختمان خانه اش زیست. او رویای تولد باردیگر کسن را طی یک دهه آینده، دیده است.
از همان سال اول بعد از سونامی، او هر روز به جنگل می رفت و برای بازسازی خانه اش درخت ها را قطع می کرد. هنگامی که تنها دو خانواده دیگر از اقدام او برای بازسازی خانه ها پیروی می کردند، همسر و عروس آقای ساتو به بی ثمر بودن نقشه او پی بردند و از پیش او رفتند.
در سال ۲۰۱۱ کسانی که ماندن در کسن را انتخاب کردند، مسن و پیر بودند. حالا هم حدود ۹۰ سال سن دارند و هنوز پیر هستند. به آرامی و در ضمن دهه گذشته این واقعیت تاریک که "بازگشتی وجود ندارد، کسن هیچ گاه ترمیم نخواهد شد و این پوچی تا ابد پایدار خواهد ماند" در این مکان ساکن شده است.
آقای ساتو استعفا کرده است چونکه فکر می کند ماموریت هیچ فایده ای ندارد. سه خانه تولید شده است و او جلوی خراب شدن زمین های زراعی همسایه سابق خودرا گرفته است، اما این باور را دارد که بدون ساکنان جدید، روستا خواهد مرد.
او اظهار داشت: «من بسیار ناراحت و متأسفم که مردم برنخواهند گشت.»
او دولت را مقصر می داند. ۹ سال طول کشید و ۸۴۰ میلیون دلار صرف شد تا مسئولان پروژه ای را که در آن، زمین مرتفع بالای روستا قابلیت ساخت و سازهای مسکونی پیدا کند، به انتها رساندند.
ساتو اظهار داشت: در آن زمان خیلی دیر شده بود. تقریباً همه کسانی که یک دهه پیش آنجا را ترک کرده بودند، در جای دیگری خانه جدیدی ساختند. برخلاف دیگر شهرهای مجاور شهر ریکوزنتاکاتا که بودجه دولتی هم دریافت نمودند، منطقه مرتفع جدید بالای روستای ویران شده فاقد امکانات رفاهی همچون مغازه ها و سوپرمارکت است. هم اکنون، باتوجه به بیماری همه گیر کرونا، من خوش شانس هستم که اینجا زندگی می کنم؛ هوا تمیز است و افراد زیادی در اینجا وجود ندارند.
در زمین مرتفع، تعداد انگشت شماری خانه های تازه راه اندازی شده، در اطراف معبد کنگوجی ظاهر شده اند. مانند کشتی اسطوره ای تیزوس، که اجزای سازنده آن به مرور زمان جایگزین شد، کنگوجی هم همان معبدی است که ۱۲۰۰ سال در جامعه وجود داشته و هم معبدی کاملاً جدید که در سال ۲۰۱۷ تولید شده است.
این معبد قرن ها، بعنوان یک تقویم اجتماعی عمل کرده، و با ۳۳ رویداد در سال این مسئله را نشان میدهد. این آیین ها عملا متوقف شده اند، اما روز پنجشنبه، نوبو کوبایاشی، راهب ارشد کنگوجی، میزبان حضور افراد در مراسم یادبود در کسن استقبال خواهد بود.
آقای کوبایاشی به طور خستگی ناپذیری تلاش نموده است تا مطمئن شود خانواده ها مکانی برای عزاداری عزیزانشان دارند، اما او واقع بین است که معبد باردیگر با صدایی غیر از نوای غم و اندوه به فعالیت می پردازد.
او اظهار داشت: «البته من مایلم نوع معبدی را که پیش از سونامی داشتیم از نو بسازم اما مردم نمی خواهند به مکانی که دوستان و خانواده خودرا از دست داده اند برگردند. در این بین ترسی وجود دارد؛ مردم از وقوع سونامی دیگری می ترسند.»
سالگرد یک اتفاق، یادآوری مفیدی از چگونگی گذشت زمان است. ده سال رقم رضایت بخشی است، اما این فقط یکی از جنبه هایی است که می تواند عمق فاجعه را بسنجد.
یک دهه برای کسانی که کودکی را فقط در چند ثانیه از دست داده اند به درازای ابدیت است، اما این لحظه ای کوتاه در تاریخ ژاپن و حتی یک تلنگر کوتاه تر در تاریخ میلیارد ساله صفحات تکتونیکی است که تغییر مکانی و تحریک آنها موجب ایجاد زمین لرزه و سونامی شد.
این نگاهی طولانی به تاریخ است که این نوید را می دهد که کسن باردیگر از خرابه ها برمی خیزد.
آقای ساتو که چوب بُر است، هفته آتی ۸۸ ساله خواهد شد. او هر روز بامداد ساعت ۶ بیدار می شود و یک فنجان چای سبز برای فرزندان و اجدادش دم می کند و سپس مانند پیشینیان خود، روانه ی مزارع برنج و زمین سبزیجات خود می شود.
او اظهار داشت: «من می خواهم ببینم ۳۰ سال دیگر این مکان چگونه خواهد بود. اما تا آن موقع، باید آنرا از بهشت ببینم و گمان نمی کنم چنین چیزی امکان پذیر باشد»
منبع: نیویورک تایمز
۴۷۲۳۷
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب