شهر جدید هشتگرد، آرزوی بربادرفته
به گزارش یاری كالا شهر جدید هشتگرد توان این همه ساخت وساز بی رویه را نداشته و ندارد، اما متأسفانه آن قدر گسترش پیداكرده كه مشكلات و عدم امكانات گریبان شهروندانی را گرفته كه با هزار امید و آرزو و رؤیای یك زندگی بهتر برای خود و فرزندانشان، این شهر را بعنوان محل سكونتشان برگزیده اند.
شهر جدید هشتگرد این روزها همچون «مرثیه ای برای یك رؤیا» روی زمین مانده است. شهری كه در ایده و رؤیای ساخت آن قرار بود شهری باشد تمام و كمال برای شهروندانی كه به آنجا نقل مكان می كنند؛ اما امروز به علل مختلف به شهری سوخته و رها تبدیل گشته است. سال ها قبل وقتی مسافران در جاده كرج-قزوین تردد می كردند، ورودی شهر جدید هشتگرد با فضایی زیبا و گسترده نظرها را جلب می كرد و محرك ساخت رؤیایی بود برای سرمایه گذاری طبقه متوسط، رؤیای خانه دار شدن در شهری كه توسعه متوازن یافته و بنا بر استاندارهای جدید شهری بناشده است. شهری كه روی نقشه هم به جان آدم ها توجه داشته هم به روح و روانشان، هم برای مراكز فرهنگی جانمایی شده و هم برای بهداشت و سلامت؛ اما آنچه امروز بعد از ۲۷ سال از قد كشیدن نخستین ساختمانها باقی مانده طرح نیمه كاره و به پایان نرسیده این شهر است. آنچه در ورودی این شهر به چشم می آید ساختمان های نیمه ساخته است كه بدقواره و ناموزون قد كشیده اند.
ساختمان هایی كه سال هاست بدون آنكه تغییری در آنان رخ دهد، از ساخت بازمانده اند؛ مصداق كامل حرفی است كه اهالی این شهر با مجموعه مدیریت شهری دارند.
زمانی كه فاز یك این شهر جان گرفت با عنایت به موقعیت جغرافیایی آن نویدبخش یك شهر جذاب و جدید بود. آب وهوای كوهستانی و پاك، منطقه ای آرام و دنج، وجود كوه ها و روستاهای اطراف كه چشم اندازی زیبا به منطقه داده، مزیت شهری كه قرار بود با ایجاد زیرساخت ها، رعایت اصول شهرسازی، خیابان های عریض و متناسب، فضاهای سبز و گسترده، شهرجدید هشتگرد را بعنوان یك شهر نمونه و الگو مطرح كند؛ (كه البته اوایل ساخت فاز ۱ این شهر به طرف یك شهر ایدئال و نمونه سوق داده شد، ) اما متأسفانه كشدار شدن زمان و حركت نماید ساخت وسازها این ایدئال شهرسازی كامل نشد و تنها تصویری از آن در اذهان باقی ماند.
در این سال ها گستردگی زمین های اطراف كسانی را متقاعد كرده است كه در این بستر به ساخت وساز مشغول شوند آن هم بدون توجه به این نكته كه ساخت سازه و ساختمان شهر را نمی سازد بلكه تفكر و توجه به شهروندان زیربنای ایجاد یك شهر است. متأسفانه بدون برنامه ریزی زیربنایی و بدون اینكه فكری به حال فراهم كردن زیرساخت ها و امكانات شهری كنند، شهر را گسترش داده اند، ساختمان و ساختمان و بازهم ساختمان بدون مناسب سازی محیط شهری و عرضه خدمات مناسب به شهروندان.
فاز ۲ و ۳، مخصوصاً فاز ۲ كه پس از فاز ۱ از قدیمی ترین فازهاست، به جز ساختمانها، چند فروشگاه و تعدادی املاكی امكان دیگری نداشته و هیچ تناسبی با شهر جدیدی كه قرار بود بر مبنای اصول شهرسازی ساخته شود، ندارد، انگار كه فاز ۲ و ۳ فقط در حاشیه شهرجدید هشتگرد ساخته شده اند و بس.
ساخت سازهای مسكن مهر كه جای بحث متفاوتی از این یادداشت دارد هم در همین راستا می تواند موردبررسی قرار گیرد، ساختمان سازی بدون توجه به خواست و نیازهای مردم ساكن این سازه ها.
مصداق كمبود زیرساخت شهرجدید هشتگرد عدم انجام امور اداری در این شهر است. اگرچه نزدیك به ۲۷ سال از تأسیس این شهر می گذرد و سال هاست كه شهرداری در این شهر مستقرشده اما برای انجام هر كار اداری كوچك هم باید به شهر مجاور رفت. یكی دیگر از مصادیق كمبود زیرساخت شهری بیمارستانی است كه حدود ۲۰ سال از شروع ساختش می گذرد، گاه گاهی مدیری میآید و بازدیدی می كند و قولی می دهد و دیگر هیچ، همچنان ساختمان نیمه كاره آن منتظر گوشه چشمی از مدیران و مسئولانی است كه می آیند و می روند. اگر عدم افتتاح خط مترو - كه هرسال مقرر است افتتاح شود- به این مصادیق اضافه نماییم، چرخه نبود زیرساخت های این شهر كامل شده است.
داشتن حداقل امكانات رفاهی، درمانی و بهداشتی، تفریحی، خدمات شهری، دسترسی ساده به ادارات، سازمان ها و بانك ها، تسهیل تردد و رفت وآمد و... زیرساخت های شهری است و بهره مندی از آن حق هر شهروندی است.
همه این عوامل دست به دست هم داده تا شهرجدید هشتگرد بعنوان شهری خوابگاهی و راكد و بی روح درآید و آن انرژی و فعالیت شهری در اینجا بچشم نمی خورد.
متأسفانه به جز تلاش های كمرنگ و گذرا، برنامه طولانی مدتی كه بتواند تأثیرگذار باشد و شهر را از این انفعال و ركود نجات دهد وجود ندارد و تأسف آور اینكه، با عنایت به همه این ها، شهروندان هم تعهدی در قبال محل زندگی شان احساس نمی كنند و مدیران شهری هم هیچ برنامه فرهنگی برای بهبود وضعیت و ایجاد حسی شهری و... ندارند
شهرجدید هشتگرد توان این همه ساخت وساز بی رویه را نداشته و ندارد، اما متأسفانه آن قدر گسترش پیداكرده كه مشكلات و عدم امكانات گریبان شهروندانی را گرفته كه با هزار امید و آرزو و رؤیای یك زندگی بهتر برای خود و فرزندانشان، این شهر را بعنوان محل سكونتشان برگزیده اند.
* روزنامه نگار
۲۳۵۲۳۵
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب