نیاز تجدیدپذیرها به توسعه ۱۸ میلیون کیلومتری شبکه برق
یاری کالا: بمنظور مقابله با گرمایش جهانی و تسهیل برقی سازی، به 18 میلیون کیلومتر شبکه برق اضافی تا سال 2030 نیاز است که مستلزم سرمایه گذاری قابل توجهی در زیرساخت ها و موادی مانند مس است.
به گزارش یاری کالا به نقل از ایسنا، تحقیقات شرکت ریستاد انرژی نشان میدهد توسعه انرژی تجدیدپذیر، با سرعت بالایی ادامه دارد و ۶۴۴ میلیارد دلار برای ظرفیتهای جدید در سال ۲۰۲۴ هزینه می شود، اما شبکه های برق قدیمی و ناکافی، می توانند مانع مهمی در پروسه گذار انرژی باشند. اگر جهان بخواهد افزایش دمای زمین را به ۱.۸ درجه سانتیگراد بالاتر از سطح پیش از صنعتی شدن محدود کند، ۳.۱ تریلیون دلار سرمایه گذاری زیرساختی شبکه برق پیش از سال ۲۰۳۰ لازم است.
در این سناریو، ۱۸ میلیون کیلومتر شبکه برق اضافی برای همگام ماندن با برق سازی در شهرها و شهرستان ها، همچون ظرفیت جدید انرژی های تجدیدپذیر و بکارگیری سریع وسایل نقلیه برقی، نیاز است. با این توسعه، طول کل شبکه های برق در سرتاسر جهان، به ۱۰۴ میلیون کیلومتر در سال ۲۰۳۰ می رسد و در سال ۲۰۵۰، به ۱۴۰ میلیون کیلومتر بیشتر می شود که تقریباً به اندازه فاصله زمین تا خورشید است. توسعه فوری به میزان ۱۸ میلیون کیلومتر، به حدود ۳۰ میلیون تن مس نیاز دارد که هم اکنون، کمبود عرضه دارد.
رشد تقاضای جهانی برای برق، عامل اصلی نیاز به ارتقای شبکه است. این افزایش، ناشی از گسترش جمعیت، صنعتی شدن و شهرنشینی در کشورهای درحال توسعه و کوشش برای کاهش تغییرات اقلیمی بوسیله برقی سازی است. امنیت سایبری، ژئوپلیتیک و اولویت فزاینده برای تضمین تامین انرژی ملی قابل اطمینان هم در این نیاز دخیل است. با این وجود، چارچوب های نظارتی ناکارآمد می تواند بطور قابل توجهی، توسعه شبکه و به نوبه خود، گذار انرژی را به تاخیر بیاندازد.
شبکه های برق هم یک تسهیل کننده و هم مانعی برای پروسه گذار انرژی خواهند بود. شبکه های برق توسعه یافته، توسعه سریع ظرفیت خورشیدی و بادی را که در سالهای اخیر مشاهده شده است، امکان پذیر کرده اند، اما خیلی از شبکه های برق ملی حالا نزدیک یا در نقطه ای هستند که بدون ارتقا یا گسترش آنها نمی توان اتصالات بیشتری ایجاد کرد. برای ادامه روند فعلی توسعه انرژی های تجدیدپذیر، سطوح سرمایه گذاری سالانه باید افزایش پیدا کند.
مجموع طول کل شبکه های انتقال و توزیع برق در سطح جهان، حدود ۸۶ میلیون کیلومتر است. شبکه انتقال شامل ۶ میلیون کیلومتر خطوط فشار قوی (بیش از ۷۰ کیلوولت) است. در مقایسه، شبکه توزیع بسیار بزرگتر، متشکل از حدود ۸ میلیون کیلومتر خط فشار متوسط (۱۰ تا ۷۰ کیلوولت) و شبکه عظیمی از خطوط فشار ضعیف (کمتر از ۱۰ کیلوولت) است که حدود ۷۲ میلیون کیلومتر را طی کرده و به خانوارها در اقصی نقاط جهان می رسد. طول شبکه مقرر است تا سال ۲۰۳۰، به ۱۰۴ میلیون کیلومتر و تا سال ۲۰۵۰، به ۱۴۰ میلیون کیلومتر افزایش پیدا کند. آسیا در دهه جاری، بیش از نیمی از سرمایه گذاری های توسعه شبکه برق را به خود اختصاص دهد و چین و هند به عنوان نخستین و سومین مصرف کنندگان بزرگ برق، در این حوزه پیشتاز خواهند بود.
ریستاد انرژی پیش بینی می کند سرمایه گذاری های جهانی در شبکه برق، در سال میلادی جاری، به ۳۷۴ میلیارد دلار خواهد رسید و حدود ۳۰ درصد از کل این سرمایه گذاری ها در چین خواهد بود. آسیا در سرمایه گذاری های توسعه شبکه، پیشتاز خواهد بود، اما مناطق دیگر با افزایش ظرفیتهای تجدیدپذیر، تلاش می کنند همگام شوند.
قانون سرمایه گذاری در زیرساخت و مشاغل آمریکا، شامل ۶۵ میلیارد دلار برای ارتقاء و گسترش زیرساخت های ملی نیرو است، در صورتیکه کمیسیون اروپا، در اواخر نوامبر سال ۲۰۲۳، برنامه اقدام برای شبکه های برق را شروع کرد و خواهان سرمایه گذاری ۵۸۴ میلیارد یورویی (۶۲۶ میلیارد دلار) در فاصله سالهای ۲۰۲۰ تا ۲۰۳۰ شد.
کمیسیون و بانک سرمایه گذاری اروپا (EIB) همین طور سرگرم بررسی نحوه یکپارچه سازی تامین مالی برای پشتیبانی از این سرمایه گذاری های قابل توجه در توسعه شبکه برق هستند. در انگلیس، شبکه ملی برق برای نخستین بار در دهه های اخیر، با سرمایه گذاری بیش از ۱۶ میلیارد پوند (۲۰.۱۶ میلیارد دلار) برای ارتقاء بین سالهای ۲۰۲۲ و ۲۰۲۶، برنامه ای را برای نوسازی شبکه خود راه اندازی نمود.
توسعه سریع شبکه برق به حجم وسیعی از مواد خام به ویژه مس و آلومینیوم نیاز دارد. مس در درجه اول به عنوان رسانا در کابل های توزیع زیرزمینی، انتقال برق و زیردریایی استفاده می شود، در صورتیکه کابل های هوایی، از آلومینیوم استفاده می نمایند. بااینکه آلومینیوم بیشتر در خطوط هوایی استفاده می شود، می توان آنرا به عنوان یک رسانا در خطوط کابلی زیرزمینی جایگزین کرد.
پیش بینی می شود تقاضا برای مس و آلومینیوم تا پایان دهه جاری، تقریباً ۴۰ درصد رشد کند، اما شبکه ها، پیشران اصلی این تقاضا نیستند. این دو فلز کاربردهای بی شمار دیگر در صنایع ساخت و ساز، حمل و نقل، انرژی های تجدیدپذیر و محصولات مصرفی حیاتی دارند. شبکه ها تنها حدود ۱۴ درصد از تقاضا برای مس را در سطح جهان می سازند که به حدود ۴ میلیون تن در سال ۲۰۲۴ می رسد.
افزایش طول شبکه، برای پشتیبانی از تولید متناوب و ازراه دور برق تجدیدپذیر و اتصال آن به مناطق صنعتی، تجاری و مسکونی جدید، لازمست، اما جایگزین هایی برای تامین تقاضای رو به رشد برای برق هم وجود دارد. ذخیره سازی باتری در مقیاس بزرگ، می تواند مشکلات متناوب در رابطه با انرژی های تجدیدپذیر را برطرف کند و میانگین بارهای شبکه را افزایش دهد و نیاز به خطوط جدید را کم کند.
تعمیرات اساسی و ارتقاء شبکه موجود می تواند ظرفیت هر کیلومتر را افزایش دهد و دیجیتالی شدن می تواند با حل مسائل انعطاف پذیری، ظرفیت را آزاد کند. در عین حال، منابع انرژی توزیع شده مانند خورشیدی پشت بامی، می تواند نیاز به خطوط جدید را کم کند. آن چه واضح است اینکه زیرساخت شبکه فعلی جهان، نیازهای سیستم انرژی آینده را برآورده نمی کند.
بر اساس گزارش اویل پرایس، فرآیندهای پر نشیب و فراز صدور مجوز، هم اکنون در خیلی از کشورها همچون آمریکا و انگلیس، موانعی را به وجود آورده است. اتخاذ راهکارهای ذخیره سازی باتری در مقیاس بزرگ و دیجیتالی شدن شبکه، می تواند تعدادی از مسائل مربوط به تراکم شبکه را برطرف کند، اما برقی سازی جامعه، توجه و تلاش بیشتری را برای یکپارچه سازی چارچوب های نظارتی و تشویق سرمایه گذاری ها جلب می کند تا شبکه ها بتوانند بجای بازدارندگی در پروسه گذار انرژی، تقویت کننده آن باشند.
منبع: یاری كالا
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب